دنیای ما....
1. مسئولیت زاده توانایی نیست.زاده آگاهی است و زاده انسان بودن.
2. مرا كسي نساخت ،خداساخت.نه آنچنان كه كسي مي خواست ،كه من كسي نداشتم ،كسم خدا بود ،كس بي كسان او بود كه مرا ساخت آنچنان كه خودش خواست.
3. آنان كه مي فهمند عذاب مي كشندوآنان كه نمي فهمند عذاب مي دهند.
4. آنگاه كه تقدير واقع نگرديده،از تدبير هم ،كاري ساخته نيست.
5. اگرتمام خلق ،گرگهاي هار شوندو از آسمان هول و كينه بر سرم بارد،تو مهربان و جاودان آسيب ناپذير من هستي اي پناهگاه ابدي ،تو مي تواني جانشين همه بي پناهي ها شوي.
6. آنان كه نسيم گذشت از كوچه باغ دلشان عبور كند از قبيله ي بهارند.
7. در اين دنيا ، آفتاب همواره در سرزدن است ،بهار همواره در رسيدن است و دل ها مدام ،در فهميدن...
8. چه رنجي است :لذتها را تنها بردن و چه زشت است :زيباييها را تنها ديدن و چه بدبختي آزار دهنده اي است:تنها خوشبخت بودن.
9. در بهشت تنها بودن سخت تر از كوير است.
10. خوشبختي فرزند نامشروع حماقت است.اگر بتوانند نفهمند مي توانند خوشبخت باشند.
11. سكوت عجب فرياد رسايي است، آنجا كه حنجره اي براي فرياد نمي ماند.
12. پيروزي يك روزه به دست نميايد،اما اگر خود را پيروز بشماري ،يكباره از دست مي رود.
13. تحصيل كرده ها ممكن است آغازكننده خوبي باشند ولي پايان دهنده و عمل كننده ها همواره در ايدئولوژي ها،توده ها است.
14. شگفتا!وقتي كه بود نميديدم،وقتي مي خواند نمي شنيدم...وقتي ديدم كه نبود ...وقتي شنيدم كه نخواند.
15. خدايا خودخواهي را چنان در من بكش يا چندان بركش تا خودخواهي ديگران را احسس نكنم ،و از آن در رنج نباشم.
16. چه غم انگيز است عمري گداختن از غم نبودن كسي كه تا بود از غم نبودن تو مي گداخت.
17. من پرونده مكتب آزاديم،استادم علي است ،مرد بي بيم و بي ضعف و پرصبر.
18. خدايا مرا در ايمان ،اطاعت مطلق بخش تا در جهان عصيان مطلق باشم.
19. فاجعه اي نا گذير مي رسد،و آن هنگامي است كه *عشق با معشوق مغاير مي افتد*و از اين دو ،يكي را بايد قرباني كرد.
20. انسان بيش از زندگيست آنجا كه هستي پايان ميابد ،او ادامه ميابد.
21. نياز نشانه نقص نمي باشد،كسي كه تابلوي زيبايي را مي كشد هميشه نياز دارد كساني از آن ديدن كنند.شاعر نياز دارد تا شعرش خوانده شود.
22. زالويي كه مي مكد با انساني كه مكيده ميشود هم خون مي شوند ولي اين هم خوني ،هم خوني دو دشمن است.
23. نه من هرگز نمي نالم ،قرنها ناليدن بس است . مي خواهم فرياد كنم اگر نتوانستم سكوت كنم ،خاموش مردن بهتر از ناليدن است.
24. خدايا ...به هر كه دوست ميداريش بياموز كه عشق از زندگي كردن بهتر است و به هر كه دوست تر ميداريش بچشان كه دوست داشتن از عشق برتر است.
25. از ميان اشيا اين عالم ،چهار چيز است كه مالك بردار نيست.يكي كتاب است ،ديگري معبد است ،ديگري زيبايي است و ديگري...دل!
26. هركسي را ،قبيله اي را توتمي است ،توتم من ،توتم قبيله ي من قلم است. قلم زبان خداست،قلم امانت آدم است،قلم وديعه عشق است، هركسي را توتمي است ،و قلم توتم من است،و قلم توتم ما است.
27. انسان نقطه ايست ميان دو بي نهايت ،بي هايت لجن ،بي نهايت فرشته.
28. كوري را هرگز به خاطر آرامش تحمل مكن.
29. به من بگو نگو،نمي گويم،اما نگو نفهم،كه من نمي توانم نفهمم،من مي فهمم.
30. اگر پادشاهان مي دانستند چه لذتي دارد در ميان برگهاي كتاب به دنبال واژه ها گشتن،به خاطرآن لذت،شمشيرها ميكشيدند.
31. به زور مي توان چيزي را گرفت،ولي به زور نمي توان آن را نگه داشت.
32. اي خداي بزرگ به من كمك كن تا وقتي مي خواهم در باره ي راه رفتن كسي قضاوت كنم ،كمي با كفش هاي او راه بروم.
33. و اگر خفه ام كنند سازش نخواهم كرد و حقيقت را قرباني مصلحت نمي كنم و اما آن قوم اگر موفق شوند مرا بر دار كشند و يا همچون عين القضاه شمع آجين كنند و يا مانند ژوردانو در آتشم بسوزانند حسرت شنيدن يك آخ را هم بر دلشان خواهم گذاشت.
34. شكم خالي هيچ چيز ندارد،جامعه اي كه دچار كمبود اقتصادي و مادي است مسلما كمبود معنوي خواهد داشت.
35. اگر باطل را نمي توان ساقط كرد ،مي توان رسوا ساخت. اگر حق را نمي توان استقرار بخشيد،مي توان اثبات كرد،طرح كرد و به زمان شناساند و زنده نگه داشت.
36. كسي كه حقيقت را ميشناسد،حق ندارد گرفتار باطل شود .
37. حقيقت انسان به آنچه اظهار مي كند نيست ،بلكه حقيقت او نهفته در آن چيزي است كه اظهار آن ناتوان است ،بنابر اين اگر خواستي او را بشناسي نه به گفته هايش،بلكه به ناگفته هايش گوش بسپار.
38. زني كه زيبايي انديشه پيدا كرده باشد،زيبايي بدنش را نشان نمي دهد.
39. ارزش وجودي هر انساني به اندازه حرفهايي است كه براي نگفتن دارد .
40. حوادث ،انسانها ي بزرگ را *متعالي*و آدم هاي كوچك را *متلاشي*ميكند.
41. *من*و *خدا*و*عشق*اين سه هرگز شكست نخواهند خورد.
42. آناني كه تن به هر ذلتي مي دهند تا زنداه بمانند،مرده هاي خاموش و پليد تاريخند.
43. زماني كه واپسين ها آغاز گردند،خار است كه ارزش خود را باز مي يابد نه گل سرخ.
44. عاشق معلمي هستم كه انديشيدن را به من بياموزد نه انديشه ها را.
45. من از دو كار نفرت دارم :يكي درد و دل كردن،كه كار شبه مردهاستو يكي هم از خود دفاع كردن.
46. خدا دوستدار آشناست،عارف عاشق مي خواهد نه مشتري بهشت.
47. گاه بر صبر و سكوت بر سردرد،قدرتي هست كه در بيتابي فريادي نيست.
48. حسين بيشتر از آب ،تشنه لبيك بود ،ولي افسوس كه به جاي افكارش،زخم هاي تنش را نشانمان دادند و بزرگترين درد او را بي آبي معرفي كردند.
49. اگر مثل گاو گنده باشي،ميدوشنت،اگر مثل خر قوي باشي،بارت ميكنند،اگر مثل اسب دونده باشي،سوارت ميشوند...فقطاز فهميدن تو ميترسند.
50. وقتي كبوتري شروع به معاشرت با كلاغها مي كند پرهايش سفيد مي ماند ،اما قلبش سياه ميشود.