ترنم ساده ی باران 2

گله میکردم از خدا ، از وضع خودمون، از بی عدالتی ، از تظاهر ، از گرونی، از...

بهش میگفتم چرا انقد صبوری، بهش میگفتم خسته شدم بهش میگفتم پس کی دیگه میخوای کمک کنی؟

اما الان،

دیگه هیچ گله نمیکنم از خدا، فقط التماسش میکنم، التماسش میکنم: یارب! امام زمان رو برسون، خدایا خواهش میکنم امام زمان رو برسون، خدایا ماه مهمانی توئه، ماه کرم توئه، خدایا به جرم مسلمانی، گناه دارن خدایا.

پ.ن: خودم رو میزارم به جای اونها، حتی تصورش هم وحشتناکه.

بیاید انتقاد کنیم، سرزنش کنیم، دنبال عدالت بگردیم ولی ناشکری نکنیم.