کلاس درس ما
اینجا ۲/۲ لعنتی شوخی نیستش ، خبری از ادّعای دروغی نیستش
درسته هیچ کلاسی به این شلوغی نیستش ، ولی فکر نکن اینجا هیچ نبوغی نیستش
وقتی میای تو کلاس ما کفشاتو درآر ، باید قهقهه بزنی هر سه دقیقه یه بار
سوسول بازی و این جور چیزا رو بذا کنار ، ولی یادت باشه یه راهی بذا واسه ی فرار
ماها باهوشیم ولی به قول خودمون شرّیم ، واسه همین باید همیشه از یه جایی در ریم
ماها پرشیطنتیم و کم مونده سر ریم ، باید یه چیز و خراب کنیم و با یه چیزی ور ریم
پس اینو بدون ۲/۲ مث یه نوع فلفله ، یه جورایی کم میاره حتی جلوش زلزله ، پس از این به بعد به ۲/۲ بگو ولوله ، پس از این به بعد به ۲/۲ بگو ولوله
بدون اینو که ما همه نخورده مستیم و عهدی رو که بستیم و هرگز نشکستیم و ماها شرترین سمپادیا هستیم و ماها شرترین سمپادیا هستیم
بذا بیشتر بگم از این کلاس واسه تو ، که بیشتر بدونی از کلاس ۲/۲ ، پس حالا برو بشین یه گوشه آروم و ساکتو هیچی نگو وگرنه بد میگیریم حالتو
بیا نزدیک تر بشو به ما چرا دوری که بگم واست از وقایع بیشعوری ، که بدونی کم کم این ۲/۲ چه جوری شده یه کلاس به این جسوری و شروری
امتحان که شروع میشه همه آمادن واسه اینکه هرچی رو بلدن بریزن روی کاسه ، همه آمادن بشنون از معلما که بگن بهمون این چه وضع کلاسه !
باحال بودن ۲/۲ دلیلش اتحاده ، اینو ثابت میکنم بهت با یه مثال ساده
واقعه ی باشعوری صبح سیُم آذر ، اون اتفاقیه که به همه مون امید داده
اینجا کلاسیه که ناین رپ با ابتکارش ، این رپُ گفت یه روزی به افتخارش
پس هرکجا این شعرُ خوندی یا شنیدی ، یه علامت ناین رپ بذار کنارش